واحد حماسی : لبیک یا حسین | با نوای برادر میثم مطیعی

لبَّیک یا حسین، یعنی در معرکه، تا پای جان بمان، بگذر از سر

لبَّیک یا حسین، یعنی نعش پسر، یعنی در این وداع، صبر مادر

یعنی باور کنی کربلا را

یعنی تاب آوری طعنه ها را

یعنی بیعت کنی با شهادت

یعنی صبر جمیل بر مصیبت

بشنو ای دل، هل من معین، می آید از، کرب و بلا

(لک لبَّیک یابن الزهرا، عاشورایی ست لبَّیک ما)

(لبَّیک یا حسین یا ثارالله)

هم‌عهدی با شهید، عهد ما با خداست، «مِنْهُمْ مَنْ‏ يَنْتَظِر [۱]»، تقدیر ماست

می‌خوانیم: «ربَّنا ثَبِّتْ‏ أَقْدامَنا [۲]»، تقدیر دشمنان، شمشیر ماست

لبَّیک یا حسین حسرت ما

لبَّیک یا حسین حجت ماست

از پیکار مدام، ترس مان نیست

تا « إِحْدَى‏ الْحُسْنَيَيْن [۳]»، قسمت ماست

 

با نغمه ی «وَ الْعادِيات [۴]» جان می‌گیریم در میدان ها

(لک لبَّیک یابن الزهرا، عاشورایی ست لبَّیک ما)

(لبَّیک یا حسین یا ثارالله)

دلتنگم یا حسین، دلتنگ کربلا، می گردم در پی ات، در هر رؤیا

محتاجم چون زهیر، محتاج یک نگاه، کی پاکم می کنی؟ یا ثارالله

می بوسم عاقبت دستانت را

می‌گیری عاقبت دستانم را

تا کی بی تو چنین زنده ماندن

کشته ما را غم روضه خواندن

قرار ما هیئتی‌ها این اربعین کرب و بلا

(لک لبَّیک یابن الزهرا، عاشورایی ست لبَّیک ما)

(لبَّیک یا حسین یا ثارالله)

با اذن رهبرم، از جانم بگذرم، در راه این حرم، در راه یار

یا حیدر گویم و شمشیری جویم و اندازم لرزه بر جان کفار

هم پیمان گشته‌اند کفر و تکفیر

شیطان است و زر و زور و تزویر

اما از وعد حق دل آگاه است

پیروز این نبرد حزب الله است

نماز صبح در کربلا، نماز ظهر در سامرا

نماز عصر إن‌شاء‌الله، بقیع و مسجد الاقصی

(لبَّیک یا علی یا مرتضی)

 

[۱] . مِنَ الْمُؤْمِنينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ‏ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْديلا  (احزاب، ۲۳)

ترجمه: در ميان مؤمنان مردانى هستند كه بر سر عهدى كه با خدا بستند صادقانه ايستاده‏اند؛ بعضى پيمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشيدند)، و بعضى ديگر در انتظارند؛ و هرگز تغيير و تبديلى در عهد و پيمان خود ندادند

 

[۲] . رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ‏ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرين‏   (بقره، ۲۵۰)

ترجمه: «پروردگارا! پيمانه شكيبايى و استقامت را بر ما بريز! و قدمهاى ما را ثابت بدار! و ما را بر جمعيّت كافران، پيروز بگردان!

 

 [۳] . قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلاَّ إِحْدَى‏ الْحُسْنَيَيْنِ‏ وَ نَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَنْ يُصيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَيْدينا فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُون‏  (توبه، ۵۲)

ترجمه: بگو: «آيا درباره ما، جز يكى از دو نيكى را انتظار داريد؟! (: يا پيروزى يا شهادت) ولى ما انتظار داريم كه خداوند، عذابى از سوى خودش (در آن جهان) به شما برساند، يا (در اين جهان) به دست ما (مجازات شويد) اكنون كه چنين است، شما انتظار بكشيد، ما هم با شما انتظار مى‏كشيم!»

 

 

[۴] . وَ الْعادِياتِ‏ ضَبْحا  (عادیات، ۱)

ترجمه: سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى كه نفس‏زنان به پيش مى‏رفتند.

 

شاعر: میلاد عرفان پور

محمد مهدی سیار (بند آخر)